Met deze blog willen wij graag een uitstapje maken naar een geheel ander onderwerp. Wij ervaren dat er de laatste tijd veel negativiteit heerst in de paardenwereld en dat vinden wij ongelooflijk jammer. Ieder van ons is ooit gestart met de paarden op basis van passie en een gevoel van liefde voor deze prachtige dieren.
Mijn eerste ervaring was met een paard dat voor de schillenkar stond en bij ons in de straat wekelijks groente en fruitafval kwam ophalen. Het was een groot bont paard, dat weet ik nog heel goed. Magisch, vond ik dat enorme dier. Later op manege Riant waar ik een paard zag dansen was voor mij het moment dat ik zeker wist dat ik mijn leven als dressuurruiter wilde leiden. Op basis van een diepgeworteld gevoel en ik denk dat iedereen met ieder zijn of haar eigen verhaal zich wel kan herinneren hoe de eerste ervaring was met deze mooie dieren.
Hoe kan het nu toch dat de collectieve liefde die we voor het paard hebben veranderd in een wereld waar we vooral bezig zijn met ons collectief negatief uit te laten over een ander. Soms lijken we allemaal lijnrecht tegenover elkaar te staan waarin het soms net een wedstrijd lijkt waarbij je hoger op de ladder van belangrijkheid komt als je je negatief uitlaat over een ander. En dit vaak zonder respect voor elkaar. Wat is dit toch ongelooflijk jammer.
Wij hopen met deze blog een beetje bewustwording te creëren, in de hoop te kunnen bijdragen aan iets meer vriendelijkheid en respect in deze mooie maar bijzondere wereld.
Hoe de wereld eruit zou zien als we nieuwsgierig naar elkaar zouden zijn en van elkaar zouden willen leren? In plaats van zonder ons te verdiepen, al een mening te verkondigen.
Ik neem mezelf als voorbeeld; ik ben bijvoorbeeld niet gevaccineerd. Er is een groep mensen die mij zonder de waarom vraag te stellen hier al een ongefundeerde mening over hebben. Terwijl als ik uitleg dat ik een auto-immuun ziekte heb en ik hierbij heel duidelijk kan toelichten wat mijn waarom is er al er een deel van de groep mensen die zich een mening hebben gevormd hierop terug zal komen nu ze verder hebben geïnformeerd.
En als je daarna nog van visie verschilt mag dat toch ook gewoon en dit hoeft toch geen reden te zijn om lelijk te doen? Iedereen die dit leest is ooit begonnen met een hart voor paarden. Of dit nu iemand is die recreant is, er zijn beroep van heeft gemaakt zoals de professionele ruiter, hoefsmid, dierenarts of paardenvlogger, we zijn allemaal ooit gestart vanuit liefde en passie voor deze waanzinnige dieren. De gemeenschappelijke deler die er ooit was lijkt totaal verdwenen.
Wij zien helaas dat ondanks dat we allemaal dan wel beroepsmatig of hobbymatig de paardensport beoefenen we niet meer het paard op één zetten maar dat het bijna een collectieve wedstrijd is geworden om iets van elkaar te vinden. Terwijl dit ook nog heel vaak buiten de expertise van de persoon in kwestie valt.
Maar wat zou het mooi zijn als we in plaats van elkaar af kraken, de ander de grond in duwen en altijd een oordeel klaar te hebben over iemands mening, we juist in overleg met elkaar zouden kunnen gaan en misschien wel iets van elkaar zouden kunnen leren. Hoefsmeden onder elkaar, instructeurs onder elkaar, staleigenaren-en stalgenoten over zadelmakers, ruiters onderling en iedereen die een mening heeft over elkaar.
Dit lijkt bijna lopende band werk. Toch gek eigenlijk? Dit terwijl we toch allemaal dezelfde passie delen? Ook vreemd dat dit eigenlijk zo ontzettend afwijkt van andere sportrichtingen waarbij een samenwerking centraal staat.
Hoe heeft het toch zo ver kunnen komen dat we in een wereld leven waar mensen vanachter hun toetsenbord allerlei meningen verkondigen. Begrijp ons niet verkeerd, we willen allemaal het beste voor ons paard. Het is absoluut prima om van mening te verschillen. Maar op basis van welke inhoudelijke informatie stoelt deze mening?
Heb je degene waar de een mening over hebt wel eens gevraagd om hun visie? Om zo open te staan voor elkaar en iets van elkaar te leren? Als je dan nog van mening verschilt is daar helemaal niks mis mee. Maar waarom op deze respectloze manier? Zullen we de computer nu eens gaan gebruiken om in plaats van met modder te gooien deze in te zetten om onze kennis te vergroten en ons meer te verdiepen.
Dat lijkt ons uiteindelijk voor het paard een veel beter alternatief. Er is zo veel interessants te vinden en te volgen zoals onderzoeken, webinars en ga zo maar door. Je zou het eens moeten proberen 😊
Stel nou dat onze egootjes geen rol zouden spelen en dat verschillende experts, teams, en opleidingen eens met elkaar om de tafel zouden kunnen gaan om van elkaar te leren en zo het beste aan onderzoek en kennis tedelen met elkaar?
Dan denken wij dat we nog een stuk langer zouden mogen genieten van onze geliefde (recreatieve) sport! Momenteel doet iedereen op afstand plasjes over andermans werk, opleiding, expertise, en de manier van rijden met als gevolg dat er alleen maar verwarring ontstaat. Wat zou er nu gebeuren als je in plaats van je kritisch op te stellen je nu eens nieuwsgierig zou zijn naar elkaar? Wie weet zouden we qua visie wel wat dichter bij elkaar kunnen komen. Dan is er maar een winnaar en dat is onze grote liefde: het paard.
Wat ons ook echt supergrappig zou lijken? Stel nou dat je een dressuurwedstijd hebt? Wat zou er gebeuren als je degene voor je succes zou wensen? Wat zou er gebeuren als je achteraf eens aan een ander zou vragen hoe ze hebben gereden? En nu helemaal iets wat ondenkbaar is: wat zou er gebeuren als je je handen in een gelijkmatig ritme tegen elkaar aan zou laten vallen als degene die heeft gewonnen? Nu valt een mederuiter bijna van zijn of haar paard als je ze succes wenst. Maar goed nu raken we verzeild in een te grote fantasie. Een fantasie over hoe het vroeger ging.
Passie en liefde voor je hobby en met respect voor elkaar! Dit bovenstaande kan uiteraard ook gelden voor een recreatieve hobby ruiter. Want het draait naar ons in zien niet om prestatie. Het draait om de uiteindelijke samenwerking met jouw teamgenoot, het paard en vanuit daar zou de prestatie eruit kunnen komen die jullie voor ogen hebben. Recreatief, hobbymatig of misschien wel op professioneel niveau.
En dan maken we nog een klein uitstapje naar alle inzetnemers van de KNHS. Toezichthouders, ringmeesters, verenigingen die wedstrijden organiseren en met name juryleden. Wij hebben diep respect voor deze groep. Deze mensen zijn super gepassioneerd om elk weekend weer op te offeren om er voor ons te gaan zitten en als wij ons niet vergissen voor nog geen 5 euro per uur en als ze geluk hebben misschien een broodje kroket of een tosti.
Zij doen hun stinkende best om objectief te zijn en zitten na de laatste start nog een half uur onbetaald te wachten om eventuele deelnemers van feedback te voorzien. Maar helaas, dit gebeurt weinig. Terwijl sommige ruiters wel collectief enorm commentaar hebben op hun punten. Althans aan de hoge kant kunnen we nog net mee leven. Dan zou je toch ook feedback kunnen vragen, alleen maar om dat gevoel vast te kunnen houden?
Deze juryleden die er voor ons zitten en een half uur voor Jan met de korte achternaam hebben moeten wachten. Met als gevolg dat ze zelf misschien wel hun eigen paarden in het donker binnen moeten halen, of bepaalde privé evenementen in het weekend hebben moeten afzeggen, om 20:30 nog in hun eentje te moeten eten terwijl het gezin dit al 3 uur eerder heeft gedaan met elkaar. Zouden we niet een heel klein beetje meer respect voor elkaar mogen hebben. Dus ja natuurlijk mag je een mening hebben en van visie verschillen. Maar dit kan ook gewoon fatsoenlijk:
-Direct op de man, vrouw.
-Maak elkaar niet meteen zwart.
-Respecteer elkaars mening.
-Kijk of je iets met elkaars mening kan, het wil niet altijd negatief bedoeld zijn.
-En tot slot: blijf bij jezelf en teamgenoot, wees bewust van de samenwerking die jij hebt met je paard. Deze blijft tellen en plezier moet altijd boven prestatie gaan!
Liefs José en Dimphy
Amen
